Over AUROM

Conflict; het was aan de orde van de dag toen ik opgroeide. Ik snakte zó naar harmonie. Naar vrede. En ik merkte al jong dat ik dat steeds weer kon brengen…. Zowel op relationeel als op financieel vlak. Als jong kind al pakte ik de verzoenende rol op. Ik zei dan; “ik ga weer even blauwhelmen.” Een hele verantwoordelijkheid voor een jonge meid. En je voelt het al, ik belandde in een niet dienend patroon van het opzoeken van conflict en mij verantwoordelijk voelen voor de vrede.

Hobbelige weg naar verzoening met mijn lichaam

Hoewel ik in mijn eigen relaties vooral harmonie ervaarde, creëerde ik zelf conflict. Niet bewust, maar ‘mijn patroon’ was in werking. Ik raakte in conflict met mijn lichaam. Eerst was er strijd met mijn gewicht en uiterlijk. Later knokte ik tegen onverklaarbare pijn- en vermoeidheidsklachten en alles waar je op die weg tegenaan loopt. Mén accepteerde mij niet, dacht ik. Maar ík accepteerde mij niet! Pfff wat een lange, hobbelige weg was dat… Inmiddels heb ik mij verzoend met mijn lichaam. Het is mijn instrument! En dus zorg ik er goed voor.

Conflict in studie en werk

Studie en werk leverde ook conflict. Een goede baan met inkomenszekerheid was immers het belangrijkste, aldus mijn ouders… Over mijn opleidingskeuze richting Communicatie oordeelden zij hard; “Dáár is geen droog brood in te verdienen.” Accountant of rechter, dat zou beter passen bij mijn analytisch vermogen en redelijkheid. En dus koos ik voor een ‘baanzekere’, administratieve opleiding en baan. Het laat zich raden dat het na enkele jaren behoorlijk ging schuren. Dus ging ik weer naar school; HEAO richting communicatie. Een soort compromis tussen mijn wens en die van mijn ouders. Ik kreeg functies met aanzien als communicatieadviseur bij toffe werkgevers. Het werk was leuker, creatiever en uitdagender, mijn ouders waren trots. Maar toch schuurde het, er was conflict.

Bedrijfskundig én persoonlijk werken, het viel samen.

Tijdens een intensieve herstelperiode twijfelde ik over werkelijk alles. Ik voelde innerlijk conflict als nooit tevoren. Tot ik bewust werd van de kracht van mijn empathische vermogen. Ik wilde dat zinvol gaan inzetten voor mensen die ‘even’ van de eigen route af zijn geraakt. Daarvoor moest ik wel weer de schoolbanken in voor een post-hbo-opleiding Coaching & begeleiding. Uiteindelijk kreeg ik de kans om als ondernemerscoach te gaan werken. Het voelde alsof mijn loopbaan samen begon te vallen; bedrijfskundig en persoonlijk werken.

Gelijk of geluk in ondernemen?

Ondernemerschap is in mijn loopbaan een rode draad. Ik werkte al lang met ondernemers, maar een eigen bedrijf had ik ook al diverse malen serieus overwogen. Een schildersbedrijf samen met mijn vader. Een eigen winkel. Een eigen adviesbureau. Het werd het niet. Tot ik in 2012 de kans kreeg mede-eigenaar te worden van het bedrijf waar ik werkte. Ik kocht aandelen en werd directielid. Een leerzame fase brak aan waaronder diverse conflictsituaties waarin ik soms wel, maar vaker geen vrede kon brengen. Ik ervaarde de kracht van het gezegde “wil je gelijk of wil je geluk?” Ik koos voor geluk. En dat betekende aandelen verkopen en verder gaan. Al klinkt dat nu wellicht vrediger dan het was.